بررسی تأثیر الیاف و مواد تثبیت کننده بر روی رفتار ماسه ای رس دار

در ادامه ی این پژوهش، تأثیر حضور الیاف - به عنوان تسلیح کننده - بر رفتار درشت ساختار ماسه ی رس دار در دو حالت غیرسیمانی و سیمانی شده با روش فعال سازی قلیایی مورد بررسی قرار گرفت. این کار با انجام آزمایش های سه محوری استاتیکی (cu) صورت پذیرفت. الیاف تک رشته ای مجزای پلی پروپیلن (polypropylene) به عنوان عنصر مسلح ساز، با دو درصد وزنی مختلف به کار رفت. آزمایش های سه محوری بر روی نمونه های غیرسیمانی و سیمانی شده در دو حالت مسلح شده و غیرمسلح، با تنش های محدودکننده ی 50، 100 و 200 کیلوپاسکال انجام شدند. نتایج آزمایش های ucs نشان می دهند که با افزودن سرباره به ماسه ی رس دار، تغییر قابل ملاحظه ای در مقاومت فشاری محدود نشده ی آن حاصل نمی شود. این درحالی است که با فعال سازی قلیایی ماسه ی رس دار حاوی سرباره، این مقاومت به طور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد. در این حالت، افزایش درصد سرباره و نیز افزایش زمان عمل آوری از 7 به 28 روز، موجب افزایش مقاومت می گردد. مولاریته ی بهینه برای همه ی درصد های سرباره، محلول 4 مولار سودسوزآور بوده، اما درصد رطوبت بهینه وابسته به درصد سرباره است. تصاویر sem حاکی از تأثیر قابل ملاحظه ی مولاریته ی محلول سود سوزآور بر ساختار ترکیبات سیمانی است. آنالیز edax، تفاوت درصد کلسیم موجود در ترکیبات سیمانی نمونه ها با مولاریته های مختلف را آشکار می سازد. به نظر می رسد علت مقاومت بیشتر نمونه های فعال شده با محلول 4 مولار نسبت به 7 و 10 مولار، ساختار متراکم تر و حضور درصد کلسیم بیشتر در ترکیبات سیمانی نمونه های فعال شده توسط محلول 4 مولار باشد. نتایج آزمایش های سه محوری نشان می دهند که ماسه ی رس دار فعال شده حاوی 0، 3 و 6 درصد سرباره، به ترتیب در گروه خاک های با درجه ی سیمانی شدگی کم، متوسط و زیاد قرار می گیرند. با افزایش تنش محدودکننده، تمایل به اتساع در خاک سیمانی شده، قبل از شکست کامل پیوندهای سیمانی (نقطه ی اوج منحنی تنش - کرنش) محدود می گردد. میزان تأثیر الیاف بر پارامترهای مقاومتی ماسه ی رس دار مورد مطالعه از جمله شکل پذیری، مقاومت اوج و تولید اضافه فشار آب حفره ای، به طور قابل توجهی وابسته به تنش محدودکننده، درصد الیاف و درجه ی سیمانی شدن است.